 |
| Παλαιότερη γελοιογραφία του αείμνηστου Γιάννη Καλαϊτζή: όταν γιγαντώνονται οι εσωτερικές διαφωνίες και παραμερίζεται το τεράστιο κοινό έργο της ενωμένης αριστεράς για την κοινωνία |
Ο εξωχώριος κος Κασσελάκης που αξιοποίησε την μεταδημοκρατική πραγματικότητα της "εκλογής από την βάση" στον ΣΥΡΙΖΑ και προκάλεσε δυο διασπάσεις, δεν υπάρχει πια (πολιτικά). Υπάρχουν όμως δυο ΣΥΡΙΖΑ: Ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και η Νέα Αριστερά.
Και οι δυο ομνύουν στο έργο της κυβέρνησης της αριστεράς 2015-2019, υπήρξαν συμμέτοχοι και στα καλά και στα κακά της περιόδου της πρώτης φοράς αριστεράς. Δεν έφυγαν διαφωνώντας με την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 μετά το δημοψήφισμα όπως οι Λαφαζάνης, Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου, σήκωσαν από κοινού το βάρος της συμφωνίας με την ΕΕ (3ο μνημόνιο) και της εξόδου από την σκληρή εποπτεία με καθαρό διάδρομο έως το 2032. Σήμερα συμφωνούν πολιτικά και προγραμματικά κατά 90% όπως και όταν ήσαν στο ίδιο κόμμα. Και διαφωνούν σε όσα διαφωνούσαν ανέκαθεν (δημοκρατία στο κόμμα, αμυντικές δαπάνες).
Είναι προφανές ότι δεν ισχύουν πλέον οι λόγοι της διάσπασης αυτής (Κασσελάκης).
Και ακόμη προφανέστερο ότι αν δεν ενωθούν ξανά, η κοινωνική αριστερά θα απορρίψει προσωπικές ή τασικές κομματικές διαδρομές και θα στρέψει την προσοχή της στο "λιγότερο κακό" απέναντι στην μητσοτακική ακροδεξιά λαίλαπα που εξαφανίζει μεθοδικά εισοδήματα και κοινωνικά δικαιώματα.
Δεν νομίζουμε ότι οι ίδιοι και οι ίδιες δεν το καταλαβαίνουν. Δυσκολεύονται όμως να κάνουν ένα βήμα πίσω επειδή οι πληγές είναι πρόσφατες και ο εγωισμός τους ακόμη πληγωμένος. Όμως από κοινωνική σκοπιά αυτά είναι παιδιαρίσματα. Και δεν είναι μόνο ο αριστερισμός παιδική ασθένεια στην κομματική αριστερά και ο λενινισμός γεροντική. Είναι και η περιφρόνηση της κοινωνικής αριστεράς, ασθένεια και μάλλον η μεγαλύτερη από το τέλος της αριστερής διακυβέρνησης και μετά!
Δεν μπορείς να αδιαφορείς για την ενότητα της ριζοσπαστικής αριστεράς με μια κοινωνία να καίγεται από τον εφαρμοσμένο νεοφιλελευθερισμό απέναντί σου. Δεν μπορείς να μην βλέπεις την καταστροφική εφαρμογή του σχεδίου Πισσαρίδη στην μικρομεσαία οικονομία και επιχειρηματικότητα. Δεν μπορείς να παρακάμπτεις το κατεπείγον της αναστήλωσης της δημόσιας υγείας και παιδείας που με όπλο αδωνική ακροδεξιά η ΝΔ του Μητσοτάκη ξεπουλά στα ιδιωτικά συμφέροντα. Δεν μπορείς να κάνεις ότι δεν βλέπεις την καταστροφή βουνών, καλλιεργήσιμης γης, λιμνών και ποταμών αλλά και της θάλασσας από την ενεργειακή κερδοσκοπία της βιομηχανίας είτε των ανεμογεννητριών, είτε των φωτοβολταϊκών και των ιχθυοκαλλιεργειών, είτε των εξορύξεων υδρογονανθράκων και "πράσινων" ορυκτών. Με αρπαγή δημόσιας γης, ρύπανση της θάλασσας και καταστροφή της βιοποικιλότητας.
Το οικολογικό κίνημα είναι δυνατό στην βάση αλλά αδύναμο στην πολιτική του συγκρότηση και έκφραση. Ο συνδικαλισμός επίσης αδυνατεί αν συνέλθει μετά τον εργατοπατερισμό του ΠΑΣΟΚ και την χωριστική δράση του ΚΚΕ. Ποια δύναμη αν όχι η ενωμένη αριστερά μπορεί να στηρίξει την ανάκαμψη της κοινωνίας και την σωτηρία του περιβάλλοντος;
Συνέλθετε λοιπόν εκεί στην αριστερά. Δυο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολλοί. Ενωθείτε με διάλογο, αυτοκριτική και κοινή δράση. Εκεί που συμφωνείτε και είναι άπειρα τα σημεία και είναι και το πιο σημαντικά για την επιβίωση του τόπου και των ανθρώπων του. Μην γιγαντώνετε τις διαφωνίες ως δικαιολογία για να μην κάνετε αυτό που έπρεπε να κάνετε μετά την ήττα του 2019 αλλά και τώρα μετά την έξοδο Κασσελάκη. Ενότητα και συλλογικότητα. Ενεργά μέλη και συνελεύσεις. Συντεταγμένη αυτοκριτική όχι συνεδριακά ψελλίσματα. Καθαρή πολιτική καταγγελία και απαλλαγή από προσωπικές διαδρομές και παρεούλες με προνόμια. Γιορτή της δημοκρατίας με την δημιουργία κοινού ανοιχτού κόμματος και μετώπου με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις.
Όσο για το ποιος και ποια "επιστρέφει" που, τα ονόματα και τον διαμοιρασμό των ευθυνών, εστέ γενναίοι και ρεαλιστές όπως σας χρειάζεται η κοινωνία η οποία ξέρει ακριβώς τι θέλει από σας - εσείς μην κάνετε ότι δεν το ξέρετε...
Τι σας ενώνει; Αυτό και μόνο έχει πια σημασία. Ακόμη και στο όνομα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU