Απελευθερώστε την ΑΥΓΗ

Disclaimer: η αριστερή στρουθοκάμηλος στην πολυετή παρουσία της υπήρξε πάντα "αιρετική", παρουσιάζοντας απόψεις που δυσκολευόντουσαν να βρουν βήμα σε μια αριστερά που ακόμη και σήμερα παρουσιάζει υπολείμματα λενινιστικής κακώς εννοούμενης  πειθαρχίας και σιωπής σε δύσκολα θέματα υπό τον φόβο του κυρίαρχου στα ΜΜΕ, αντιπάλου. Το κατανοούμε αλλά θεωρούμε πολύτιμη και την έκφραση μειοψηφικών ή και αιρετικών απόψεων μέχρι να γίνουν πλειοψηφικές ή να εξαφανιστούν. Σε αυτήν την λογική δημοσιεύουμε σήμερα, την ώρα που στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ αποφασίζουν, μετά από μεγάλο διάστημα σχετικής ταλαιπωρίας, για το μέλλον της ΑΥΓΗΣ υπό τις διαμαρτυρίες των εργαζομένων στην ιστορική εφημερίδα της αριστεράς και υπό παραίτηση του τελευταίου διευθυντή της, το παρακάτω κείμενο. Το αρδεύσαμε από διαδικτυακή σελίδα και το θεωρούμε πολύ ενδιαφέρον αν όχι απελπιστικά ρεαλιστικό...

Free Willy!

(Απελευθερώστε την ΑΥΓΗ)

Η ιστορική εφημερίδα της αριστεράς δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι κομματικό όργανο.

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Στην εποχή του διαδικτύου, οι εφημερίδες δεν έχουν είναι αλήθεια αποκλειστικότητες, επικοινωνία σε πρώτο χρόνο με την είδηση, έχουν απλά ειδήσεις που έχουν ήδη κυκλοφορήσει την προηγουμένη ημέρα στο internet. Τους μένουν σαν αποκλειστικότητα, οι απόψεις και ο πολιτικός και κοινωνικός σχολιασμός, πράγματα που με τη σειρά τους αναδημοσιεύουν την επομένη στο διαδίκτυο*.

Αυτό και μόνο είναι το δυνατό σημείο των εφημερίδων. Αλλά δεν αρκεί για να είναι και βιώσιμες εμπορικά, αφού η συζήτηση μετά το πρωτότυπο άρθρο συνεχίζεται στο διαδίκτυο - και η "πελατεία" μεταφέρεται για μια ακόμη φορά εκεί. Στο internet.

Οι εφημερίδες είναι χαμένες από χέρι στην ψηφιακή εποχή. Δεν είναι βιώσιμες. Εκτός αν επιχορηγούνται.

Στην περίπτωση της ΑΥΓΗΣ χορηγός είναι το κόμμα. Όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ του απορροφά το 70% της κρατικής επιδότησης. Και ψάχνουν λύση στο κλείσιμο της καθημερινής έκδοσης.

Η άποψη αυτή εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται παράλογη. Ένα φύλλο του Σαββατοκύριακου με πλούτο απόψεων που θα συζητηθούν ολόκληρη την επόμενη εβδομάδα στο διαδίκτυο, μοιάζει σαν κάποια λύση. Από τις κυκλοφορίες φαίνεται ότι οι αναγνώστες των Κυριακάτικων εκδόσεων είναι πολλαπλάσιοι εκείνων των καθημερινών φύλλων.

Όμως υπάρχει ακόμη ένα πρόβλημα.

Αν η ΑΥΓΗ παραμείνει κομματική εφημερίδα, έστω και με μια πλούσια έκδοση το ΣΚ, πόσο ενδιαφέρουσες θα είναι οι απόψεις της που αναγκαστικά θα συμπεριφέρονται με το γάντι στο κόμμα, θα το υποστηρίζουν και θα απολογούνται για αυτό; Πόσο ενδιαφέρον έχει για τον προοδευτικό αναγνώστη, ένα έντυπο που εκδίδεται για να αντιμετωπίσει την προπαγάνδα των πολιτικών αντιπάλων ενός κομματικού οργανισμού; Μάλλον μια τέτοια λύση θα ανακυκλώσει το πρόβλημα με μια σοβαρή σίγουρα εξοικονόμηση χρημάτων από το σταμάτημα της καθημερινής έκδοσης και από την αναμενόμενη άνοδο της κυκλοφορίας του φύλλου του ΣΚ.

Κι εδώ ερχόμαστε στο αντιπαράδειγμα. Την Εφημερίδα των Συντακτών.

Την συνεταιριστική εφημερίδα των συντακτών της, που ελεύθερα επιλέγουν τον χώρο της αριστεράς. Που ελεύθερα κάνουν κριτική σε αυτόν τον χώρο που υποστηρίζουν. Επειδή το θέλουν και όχι από κομματική υποχρέωση. Γι αυτό και οι απόψεις τους διαβάζονται, γι αυτό η εφημερίδα αυτή έχει μια σημαντική καθημερινή κυκλοφορία που πολλαπλασιάζεται το ΣΚ.

Όχι ότι και αυτή η προσπάθεια δεν αντιμετωπίζει κυκλοφοριακές δυσκολίες και το διαδίκτυο απέναντι ως κρίσιμο ανταγωνιστή της. Όμως, στο σημερνό πλαίσιο, αποδεικνύει καθημερινά ότι αποτελεί την ορθή πολιτική επιλογή για τον χώρο της δημοκρατικής παράταξης. Όχι κομματικά στενή, ναι, ελεύθερη και κριτική και στην αριστερά - με λίγα λόγια ενδιαφέρουσα. Και με ανάλογη ψηφιακή έκδοση που δεν αποτελεί μονοπώλιο κανενός κόμματος.

Η μόνη σωτηρία λοιπόν της ΑΥΓΗΣ είναι η αποκομματικοποίηση.

Η συνεταιριστικοποίησή της.

Η ανάληψη της ευθύνης της κοινωνικά και πολιτικά από τους συντάκτες της, χωρίς κομματικούς διορισμούς ή αποκλεισμούς. Με αυτοδιαχείριση. Είναι εντελώς άλλο να σε κλείνει η δική σου αποτυχία να ανταγωνιστείς το διαδίκτυο και άλλο να σε κλείνει το κόμμα. Είναι άλλο να σε αξιολογεί ο αναγνώστης και άλλο να σε αξιολογεί ο κομματικός υπεύθυνος. Είναι αλλιώς να επιλέγεις θέματα που αποφασίζεις ο ίδιος και να αξιολογείσαι από τον αναγνώστη γι αυτό και αλλιώς να υλοποιείς κομματικές προτεραιότητες και ανάγκες και να σε αξιολογεί γι αυτό ένας περιορισμένος κύκλος ανθρώπων ενός πολιτικού οργανισμού. Στην δεύτερη περίπτωση δεν μπορείς να έχεις υπότιτλο "πρωινή εφημερίδα της αριστεράς" γιατί δεν είσαι ολόκληρης της αριστεράς αλλά του ΣΥΡΙΖΑ. Αν το έλεγε αυτό η Εφημερίδα των Συντακτών, πιο κοντά θα ήταν στην πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι αδυσώπητη. Γιατί απλά έτσι έχουν τα πράγματα.

Γι αυτό free willy!

Απελευθερώστε την ΑΥΓΗ από το κόμμα και το κόμμα από την οικονομική αιμορραγία λόγω της ΑΥΓΗΣ.

Καθένας τη δουλειά του, καθένας να κρίνεται από τη δουλειά του και τις επιλογές του.

Άλλωστε η ΑΥΓΗ δεν προσφέρει με την σημερινή της μορφή τίποτα σημαντικό στο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ. Απόδειξη; Δεν την αγοράζουν ούτε τα μέλη του κόμματος.

Όταν η ΑΥΓΗ θα αγοράζεται όχι μόνο από τα μέλη του κόμματος αλλά και από μη μέλη, θα βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Είτε με την καθημερινή της έκδοση είτε χωρίς. Είτε ως μόνο (πλούσια) έκδοση του Σαββατοκύριακου είτε ως κάθε πρωί στα περίπτερα.

Ας μην αναποδογυρίζουμε το δίλημμα: λέγοντας "να κλείσει ή όχι η καθημερινή έκδοση της ΑΥΓΗΣ;" αποφεύγοντας με το κεφάλι στην άμμο το πραγματικό ερώτημα - "πρέπει η ΑΥΓΗ να συνεχίσει ή όχι, ως κομματική εφημερίδα;".

Κι επειδή ο αριστερός στρουθοκαμηλισμός είναι ακόμη πολύ ισχυρός, ελπίζουμε να μην υιοθετηθεί σήμερα μια ακόμη μη-λύση.

Γιατί η μόνη λύση ήταν, είναι και θα είναι Free Willy!

πηγή Μετά

* Μάλιστα στο πλαίσιο της προπαγάνδας, οι εφημερίδες χρησιμοποιούνται πλέον σαν αφετηρία κάθε νέας καμπάνιας - δημοσιεύουν ένα κείμενο το οποίο μετά εξαπολύεται στο διαδίκτυο από τις συνδεδεμένες πολιτικά σελίδες. Πολλές εφημερίδες χρηματοδοτούνται μόνο για αυτόν τον λόγο: σαν η βάση, η εκκίνηση της προπαγάνδας στο διαδίκτυο. Η αναπαραγωγή είναι δύναμη πλέον του διαδικτύου, όχι της έντυπης μορφής. (στΑΣ)